Een kleine terugblik op een paar dagen Ardennen met 25 mannen tijdens de Bible Outdoordays 2018.
"Door het geloof"
Aan de hand van het leven van Abraham.
Donderdag, 19 april 2018.
Het is donderdagmorgen. Vanuit je tent hoor je D ‘Amblève rustig te daal stromen. Het is nog best fris geweest vannacht, al worden er ronduit zomerse temperaturen verwacht vandaag. De vogels zijn tamelijk aanwezig en langzaam maar zeker komen de mannen hun tentjes uit. Op een paar na zijn alle deelnemers al gisteravond gearriveerd. Er wordt een vuurtje gestookt en er wordt water in de pan gedaan die aan de driepoot boven het vuur kan worden opgehangen zodat iedereen straks een bakje koffie kan zetten of thee. We hebben geen haast. Er komen nog een paar deelnemers binnen druppelen en langzaam maar zeker maken we ons klaar voor een wandelingetje door de omgeving. Vorig jaar was er een kilometertje of 30+ gewandeld maar men vond dat achteraf toch wel wat te gortig. Gehoorzaam als de organisatie is voor de wensen van de deelnemers hebben zij in hun wijsheid besloten er voor vandaag een kilometer of 22 van te maken. Moet te doen zijn. We gaan op pad, de Bible Outdoor Days zijn begonnen!
De omgeving is mooi, de heuvels zijn fel groen, de zon komt al aardig op en de gesprekken komen al aardig op gang. Traditie getrouw wordt er natuurlijk stevig gevaren onderweg en het tempo zit er al gauw goed in. De kilometers worden in beginsel dusdanig snel gevreten dat de organisatie vreest dat we 's middags met de lunch alweer terug zijn. Misschien nog maar een extra lusje aan de route toevoegen? We zien wel.
In de loop van de morgen komen we uit bij een mooi plekje met bankjes en tafeltjes en hier wordt even gezeten en wordt wat gedronken. Gelijk een mooi moment voor Peter om af te trappen met een Bijbelstudie over Abraham. Abraham die onder leiding van zijn vader Terach vertrok uit Ur en onderweg ging naar Kanaän. Maar ergens onderweg blijven ze in (C)Haran wonen. Charan is geen Kanaän, Charan is niet de bedoeling maar toch blijven ze daar. Het is er op zich prima; ze zijn er thuis en het bezit neemt toe. Maar dan roept God Abraham om verder te trekken naar Kanaän. Het kan een illustratie zijn van onze geestelijke reis: ooit op weg gegaan naar een hemels Vaderland kunnen we ergens onderweg blijven wonen. Misschien wel op een prima plaats. Een soort Charan waar we thuis kunnen raken en ons bezit toe kan nemen. Maar Charan is niet het land van de belofte, Charan is niet de bedoeling, Charan is geen Kanaän. Alles wat tussen onze toewijding aan God en ons in staat is ons Charan. Het is pure genade dat God ons roept in Charan. We moeten verder: met elkaar op weg naar Kanaän. Op weg naar ons geestelijke Vaderland. Net als Abraham, door het geloof gehoorzaam aan de roepstem van God.
We lopen verder. Het zonnetje begint al aardig hoog te staan en er zitten lelijke klimmetjes in onze route. Toch wel een pittig tochtje zo. De kilometers worden al aardig minder snel gevreten dan in de eerste twee uur. Tussen de middag vinden we een mooi schaduwplekje achter een leegstaand huis. Hier wordt geluncht. Sommigen zetten koffie, anderen eten noedels alsof het lekker is. Na de lunch is het tijd voor een bijbelstudie van Wim. Wim behandelt de geschiedenis van Abraham en Lot. Hoe de spanning opliep tussen de herders van Abraham en Lot en er uiteindelijk een keuze gemaakt moet worden. Abraham neemt in deze geschiedenis het initiatief om het kwaad te stoppen, vervolgens kiest hij vrede met zijn broeder boven economisch gewin. Abraham was de meerdere maar liet ondanks dat Lot als eerste kiezen; geloof maakt bescheiden. Wie neemt in ons leven het initiatief om het kwaad te stoppen, wie geven we de eerste keuze? Zijn wij bereid om omwille van de vrede genoegen te nemen met het mindere, in het geloof dat God zegent?
Na de studie van Wim pakken we onszelf weer bij elkaar en gaan we verder. Het wandelingetje begint er toch al wel een beetje in te hakken. De temperatuur en de heuvels maken het toch weer pittig en de angst om te vroeg binnen te zijn is minimaal. Links en rechts beginnen er wat pijntjes te komen, maar iedereen loopt toch monter weer verder. De omgeving blijft mooi. Uiteindelijk komen we eind van de middag terug aan op het bivak.
Op het bivak is het warm en het riviertje is toch wel aanlokkelijk voor verschillende deelnemers om af te koelen. Het is maar goed dat we een beetje afgelegen zitten met ons veldje zullen we maar zeggen. Er arriveren nog een paar deelnemers die direct geconfronteerd worden met een hoop mannen die in onderbroek in en uit de rivier lopen.
Er staat boerenkool met worst op het menu wat in de pan op de driepoot boven het vuur wordt opgewarmd. Voorwaar geen geringe klus, maar er wordt hard geroerd en op den duur is het dan toch op een acceptabele temperatuur. Het smaakt nog goed ook.
's Avonds zingen we een paar liederen met elkaar waarna Dirk zijn bijbelstudie houdt en ingaat op de vragen die Abraham onderweg gehad moet hebben. Want de realiteit van Abraham was toch wel anders dan de beloften van God. Op den duur is daar zelfs het moment dat Abraham lachte, net als ook Sara lachte om de belofte van nakomelingen. Dirk vraagt de groep zich op te splitsen in tweetallen om onderling te bespreken welke vragen of moeilijkheden je persoonlijk hebt die in de weg staan om te geloven waarna een rondje wordt gemaakt en gedeeld wordt welke moeite je kunt hebben met geloven. Hierna is het tijd voor het kampvuur en een drankje waarna langzaam aan iedereen zijn tentje op begint te zoeken. Tijd voor een tukje!
Vrijdag, 20 april 2018.
Vanaf een uur of zeven fluiten de vogels iedereen het bed weer uit en herhaalt het ritueel zich van gisteren omtrent regelen van de koffie. Wim en Marinus gaan naar de bakker en komen terug met 25 stokbroden. Er wordt ontbeten en de lunch wordt alvast klaar gemaakt. Hierna is het de beurt aan Wim voor een bijbelstudie. Wim behandelt de geschiedenis van Hagar en Ismaël en bespreekt de radicale keuze die Abraham moest maken tegen zijn eigen wil in. Maar in gehoorzaamheid aan God moest Abraham de keuze van zijn vrouw en halfzus opvolgen en stuurt Hagar en Ismaël weg met een zak water en een brood op pad. Ismaël was een door Sara een zelfbedachte tussenoplossing, zeventien jaar kreeg Abraham de tijd er iets van te vinden. Zeventien jaar liet Abraham deze niet door God ingegeven oplossing voortleven in zijn tent. Welke misstanden, hoe klein ook leven in ons gezin, in ons werk voort? Durven wij de broodnodige radicale keuzes te maken?
Hierna is het tijd voor boog en blaaspijp schieten. Er worden verschillende teams gevormd waarna ijverig geschoten kan gaan worden. Wonderlijk om te zien hoe de baldadigheid uiteindelijk toch de overhand begint te krijgen en men vooral met het blaaspijp schieten op den duur op zo'n beetje alles schiet wat beweegt. De instructeur heeft het er maar druk mee. Na deze inspannende activiteit waarin veel van ons gevergd is, is het tijd voor een bijbelstudie van Dirk. Dirk spreekt over de geschiedenis van Abraham die de opdracht krijgt van God om Isaäk te offeren. Een onvoorstelbare opdracht in een moeilijk verhaal. Hoe meer je er over nadenkt, hoe ingewikkelder het wordt. Maar juist de onbegrijpelijke diepe pijn van Abraham die voelbaar is in deze geschiedenis maakt inzichtelijk wat God gegeven heeft op Golgotha. De vele paralellen tussen deze geschiedenis en de kruisdood van Jezus Christus zijn in die zin veelzeggend.
Na de bijbelstudie van Dirk lunchen we waarna een kleine vrachtwagen het veld op rijdt met daarin de materialen voor een aantal vlotten. Dirk verdeelt de groep in verschillende teams waarna we vlot aan het werk gaan. Team Peter heeft binnen een oogwenk een heel degelijk vlot in elkaar gezet maar moet vervolgens helaas (lang) wachten tot de anderen ook zover zijn. Ook moet iedereen zwemvesten aan. Reinder stelt voor een reling te plaatsen van 60 cm hoog waarmee de zwemvest-plicht komt te vervallen volgens de laatste eisen, maar daarvan is men niet op de hoogte. Jammer. Na verloop van tijd is uiteindelijk iedereen klaar en kunnen we eindelijk gaan varen. Dit valt voorwaar niet mee aangezien de waterstand wat aan de lage kant is. Onder het motto; 'Een dag niet geraakt is een dag niet geleefd' varen we af. Het is wonderlijk hoeveel sommige vlotten kunnen hebben. Hier en daar raakt er wel eentje een drijfvat kwijt, maar dat mag de pret niet drukken. Beneden de brug-van-Wim worden enkele vlotten geënterd door enkele griezelige onverlaten die in blote buik een laaghartige aanval inzetten en woest aan enkele vlotten beginnen te trekken. Team Peter weet deze aanval gelukkig snel af te slaan waarna de zegetocht van dit succesvolle team verder kan. Maar enkele andere vlotten hebben toch moeite met deze piraterij. Al met al is het een hete middag en lopen de gemoederen hier en daar flink op. Na een barre tocht worden we uit het water gesommeerd want men wil niet dat we verder varen i.v.m. de flora en fauna. Het vlot van Team Peter is uiteraard nog intact en wordt vlot en vakkundig gedemonteerd. Waarna de terugtocht naar het bivak wordt ingezet.
Op het bivak aangekomen komt er nog een Hoogendoorn in een nieuwe jeep door de rivier naar het bivak gereden. Mocht er na onze vlottentocht nog enige sprake zijn van flora en fauna in de wijde omgeving behoort dat vanaf nu definitief tot het verleden.
Na deze bewogen middag is het tijd voor de barbecue! Het vlees komt nota bene nog bevroren uit de koelboxen na daar twee dagen met 25plus graden in gezeten te hebben. Weer een meevaller voor de organisatie. Er wordt lekker gegeten, het weer is goed, de avond wordt mooi.
Net voor het avondprogramma begint krijgen wij te horen dat de dames van Vonk die op het aanliggende veld kramperen de 'night challenge' gaan doen, wat er op neer komt dat er ca. 40 vrouwen van de naast ons bivak gelegen tokkelbaan gaan komen in het donker. Dat lijkt de organisatie niet het beste achtergrondgeluid voor het avondprogramma, dus besluiten we voor het avondprogramma te verhuizen naar de Hooischuur alwaar wij in 2016 gekampeerd hebben. Vertrouwde grond dus. We zingen een aantal liederen en daarna doet Peter een bijbelstudie over Romeinen 4 waar Paulus Abraham als voorbeeld gebruikt om de kracht van het geloof te illustreren. Abraham hield in een realiteit die haaks stond op de beloften van God vast aan de beloften van God. Want God is een God die; "de doden tot leven wekt en tot aanzijn roept wat niet is" (Rom. 4:17). Hij kan het maken. En Hij gaat het maken. Na de studie is het tijd voor 'Over de streep'. Het begint al donker te worden en op het veld komt een denkbeeldige lijn te liggen. Verschillende stellingen worden uitgesproken, zoals bijv.:
"Ga over de streep als je voor een belangrijke beslissing staat in je leven. Als er grote keuzes gemaakt moeten worden en je soms door de bomen het bos niet meer ziet."
Als enkele mannen vervolgens over de streep zijn gegaan, bidden de mannen die blijven staan voor hen en Peter spreekt een tekst uit, in dit geval was dat:
Jac. 1:5 "Komt een van u wijsheid tekort? Vraag God erom en Hij , die aan iedereen geeft, zonder voorbehoud en zonder verwijt, zal u wijsheid geven.
Zo komen er elf stellingen voorbij, qua onderwerp variërend in zwaarte. Al met al ligt er een hoop gebrokenheid op het veld en wordt maar weer duidelijk dat veel van ons met veel zaken te dealen hebben in het leven. We zijn niet voor niets aan elkaar gegeven om elkaar te dragen. "Over de streep" geeft een mooie aanleiding om verder te praten en te bidden. Het is een avond met openheid, kwetsbaarheid maar ook geloof, kracht en de aanwezigheid van Gods Geest. Dankbaar keren we later op de avond terug naar ons 'eigen' kampvuur waar elke tien minuten een gillende vrouw van de tokkelbaan af naar beneden komt. Het contrast is wat groot met de eerdere gebeurtenissen, maar desondanks blijft het nog lang gezellig rond het vuur.
Zaterdag, 21 april 2018.
Op zaterdagmorgen wordt iedereen weer rustig wakker gezongen door de vogeltjes. Wim haalt weer lekker stokbrood en het water wordt opgezet. Het is de laatste morgen in de Ardennen. We eten wat en daarna sluit Dirk af met een korte studie over het 'hoe nu verder?'. Ook al gaan wij naar huis, Gods Geest gaat met ons mee. Daar mogen we bewust van zijn en daar mogen we op vertrouwen. Na de studie danken een paar mannen in een vrij gebed waarna we afscheid nemen en iedereen elkaar gedag zegt. Daarna wordt alles opgeruimd en worden alle spullen ingepakt. Het is weer prachtig weer en het blijft een prachtige plek waar we gekampeerd hebben. De rivier, de spoorbrug en de rust maken dat je echt het gevoel hebt dat je weg bent. Nadat we de groepsfoto vergeten zijn stapt iedereen in zijn auto en zijn de Bible Outdoor Days 2018 voorbij. De grote conclusie die elk jaar opnieuw getrokken kan worden is samen te vatten in slechts drie woorden: God is goed!
Tot volgend jaar!