Terugblik Bible Outdoordays NL 2019
De afgelopen dagen met twintig (veelal) binnenvaartschippers een mooie tijd gehad in Hulshorst op de Veluwe tijdens de 'Bible Outdoor Days NL 2019'. De volle breedte van het leven geproefd in de verhalen van onze deelnemers. Van verdriet tot succes, van de kracht van het geloof tot het gevecht met de twijfel, van samen diep geestelijk beseffen tot meer ongein dan goed voor je is. Er gebeurt zo veel als mensen zich open willen stellen voor elkaars leven. Ik voel mij bevoorrecht daar met mijn neus bovenop te mogen zitten en de Bijbel open te mogen doen. Wij mogen als drie vrienden deze dagen al voor de vierde keer organiseren: samen mogen we Jezus Christus zichtbaar maken.
We lopen door het zand, volledige stilte omringt ons. We denken na over het leven van Petrus, in verschillende facetten. Hoe hij reageerde op de roep van Jezus, zo radicaal met de belofte om niet bevreesd te zijn n.a.v. Luk 5 1-11. Hoe Jezus reageerde op de hulproep toen Petrus wegzonk in de zee n.a.v. Matt 14:22-33. Hoe geloof en ongeloof dicht bij elkaar staan n.a.v. Mark8:27-33. Tot slot denken we na over de vraag die Jezus aan Petrus stelt ‘’Heb je mij lief?’’ n.a.v. Joh 21:15-22.
Ik loop achteraan en ziet de voetstappen van twintig mannen die voor mij uitgaan. Geen afdruk is hetzelfde, geen route exact gelijk. Mooi om onderdeel te zijn in deze verscheidenheid. Totaal 21 mannen, éénentwintig verschilleden achtergronden, karakters, manieren van geloven en toch zijn we allemaal onderweg naar de overkant van deze zandvlakte. De tempo’s verschillen, en ik constateert dat dit niet gerelateerd is aan de verschillende leeftijden. We zijn onderweg en weten niet wat we aan de overkant aantreffen.
Onze silent walk staat symbool voor ons leven. Sommige staan krachtig en zonder twijfel in hun geloof, lopen recht op het doel af. Anderen vinden het spoor onzeker, vinden niet de vast grond van de graspollen onder de voeten en zaken dieper in het zand dan nodig is. De rugzak van de ene is overvol met de gebrokenheid van deze wereld, problemen in het persoonlijke leven, het huwelijk. Zorgen om kinderen, werk, financiën, kerk. Zorgen om alle zorgen. De warmte waarmee we thuis weer ontvangen worden is verschillend. Uiteindelijk weten we vanuit de bijbel dat Hij ons hoort, ons kent, deel wil zijn in ons leven.
Ongeacht het pad dat we gaan.
Wie we mogen zijn is belangrijker dan wat we doen.
Zaterdagochtend geven we elkaar een knuffel, het was te kort, het was intens, het was geweldig.
We hebben gelopen, Solex gereden, op het water geweest, zinnige en minder zinnige gesprekken gevoerd. Ik heb de lach en traan gezien en het vuur dat gloeide en als een warm deken van saamhorigheid om ons heen gewikkeld was.
Mannen bedankt!
Bedankt voor je openheid, je vertrouwen.
Bedankt voor je motivatie om plannen te maken voor de volgende keer!
Dirk, Peter en Wim.