Women Challenge Days 2018
Ca. 36 uur met 26 vrouwen van verschillende leeftijden en pluimage, gerelateerd aan de binnenvaart met de overeenkomst; Openstaan voor de overwegingen van het leven.
Woensdag 12 september reden auto’s af en aan met bepakking naar het groepsverblijf in Huizen, een grote open plek in het bos met 1 ‘moederhut’ en 5 slaaphutjes met rood/wit geblokte gordijntjes op een rij. Het zag er schattig uit. Het addertje zat hem in de verderop gelegen sanitair-hut, ook dit jaar is het de organisatie gelukt om ons in de maneschijn te laten lopen. Én we zaten notabene in het Gooi..
Nadat iedereen zich aan elkaar voorgesteld en begroet had tijdens ‘een bakkie’, de bedden opgemaakt waren en onze inloopkasten ingeruimd..(oh nee, ik fantaseer..) nuttigden we ons heerlijke diner. Met een goedgevulde maag in de kring voor ons eerste Overwegingsmoment. Florianne, die ons begeleidt met haar gitaar, had een prachtig lied gecomponeerd over een “(Z)waar Leven”.. geïnspireerd door Brigitte Kaandorp. De essentie kwam neer op ‘je scherven in je mandje onder ogen zien’, draag het samen met God en het zal iets minder Zwaar maar wel Waar worden. Tijdens de avondwandeling ondervroegen we elkaar n.a.v. kaarten op tafel, hierdoor gaan een hoop gesprekken meteen de diepte in en leer je elkaar kennen. Bij terugkomst gezellig gekletst rond het kampvuur totdat iedereen zijn mandje opzocht.
Donderdagochtendappel om 8 uur aan tafel. Zoals bij iedere overweging begonnen we met liedjes zingen. De eigenaar van de ‘hutjes’ kwam op het wonderschone geluid af met zijn bevoorrading en diende spontaan een verzoeknummer in dat we meteen konden inwilligen...een mooi begin van de dag. Esther vertelde haar verhaal over ‘de vogels in de lucht, ze zaaien niet, ze maaien niet en toch zorgt God voor ze’ en ‘een veld vol bloemen groeit en bloeit in weelde want God zorgt voor ze’…je hoeft niet een bepaalde tijd in te plannen om met God bezig te zijn, je kan hem ontspannen ontmoeten op allerlei momenten, maar heb daar wel oog voor en ren er niet voorbij met haastige oogkleppen op. Na de overdenkvragen in groepjes besproken te hebben liepen we richting het dorp voor de ‘challenge’ activiteit. Op een groot grasveld verzorgden 2 dames een dagvullend “Robinsoncircuit” waarbij iedereen nodig was om het tot een goed einde te brengen. Na de overvloedige zondvloed van vorig jaar hadden we nu een zonovergoten dag. De spellen variërend van met drie planken en 6 blokjes met zijn allen erop de overkant halen gebaseerd op snelheid en samenwerking, memory, hengelstok maken en ringen vissen, ringen gooien, katapult in elkaar flansen en ballen schieten, raadsels oplossen en de code kraken, tot en met de hilarische eetproef; allebei de groepen hadden gekozen voor de grootste uitdaging waarmee de meeste punten behaald konden worden, dus iedereen zat geblinddoekt vol spanning te wachten op wat komen ging. Hoe verschrikkelijk zou het zijn; je moest het proeven, kauwen, doorslikken en raden wat het was…hoe snel gaat je verbeelding dan met je op de loop. Ik verklap de uitslag niet want dan kan je hem zelf uitvinden, maar het antwoord is zowel verrassend simpel als geniaal.. Uiteindelijk won de ‘verliezersgroep’ van de ‘winnersgroep’ bij het laatste spel en was dus iedereen een keertje winnaar…😉 Terug gewandeld naar onze kabouterhuisjes alwaar de bbq werd voorbereid. Na een douchebeurt gezellig buiten gegeten waarbij het snel afkoelde en dus werd voor de overweging van Ariena de binnenwarmte opgezocht. ‘Is boosheid een geschenk van God of een kwaad van de duivel’? Boos worden we door het gevoel van onmacht, onrechtvaardigheid, onbegrip en onvrede. Allemaal emoties gegeven door God, dus ook te bestrijden met de mogelijkheden ons gegeven door God. Als laatste speelden we buiten het spel “Over de streep”. Hierbij worden vragen gesteld en kun je zelf beslissen om over de streep naar de andere kant te lopen waar Ariena bij elke vraag een toepasselijke bijbeltekst had opgezocht. Het laatste uurtje van deze dag genoten we rond het kampvuur waarna de meesten een goede nacht maakten.
Vrijdag diende zich aan, alle hutjes weer ontruimd, auto’s beladen, ontbeten en voorbereid op de hectiek van alledag kon men weer op huis/boord aan, maar niet voordat het allerlaatste overwegingsmoment had plaatsgevonden waarbij Florianne de boodschap meegaf; Hoe gaat het met jouw geestelijk tuintje? Het kan er prachtig uitzien, hier en daar wat onkruid. Onkruid kan ook mooie bloemen hebben, toch heeft je tuintje onderhoud nodig zodat het niet overwoekerd wordt en je door de bomen het bos niet meer ziet. Vraag elkaar ernaar.
En zo kwam er een einde aan deze derde WomenChallengeDays 2018. Het was weer een zeer geslaagd evenement met oude bekenden en nieuwe gezichten waar je je vragen kan stellen, naar je onzekerheden geluisterd wordt, je hart kan uitstorten en waarbij er over serieuze onderwerpen ontzettend gelachen kan worden. Grote dank voor de organisatie en iedereen zijn inbreng. Tot volgend jaar!